Je bekijkt de reis...
Voor 5 weken naar Oeganda!
Reisverslag Maandag 15 september, muzugu's in Oeganda
15 september 2014
|
Aantal keer bekeken
205
Aantal reacties
7
Wakiso,
Oeganda
a
A
Maandag 15 september, muzugu's in Oeganda
Maandag 15 september
Vanmorgen schrokken we allebei tegelijk wakker. We hoorden gerommel in de gang en sloten die werden opengemaakt. Verschillende scenario's speelden zich af in ons hoofd. Waar kunnen we ons het beste verstoppen?! Zachtjes praten we tegen elkaar vanuit onze eigen slaapkamers en wachten in spanning af. Er was gelukkig niets aan de hand. Het huis is erg gehorig. Als de deur van de buren open gaat, lijkt het net als of ons huis aan het instorten is.
Na een heerlijke koude douche (de boiler stond niet lang genoeg aan), zaten we klaar om op Eva te wachten. Ze zou om 9 uur komen, maar in de Afrikaanse tijd is dat blijkbaar kwart over 10.
Eerst gingen we naar de boerderij. Kijken waar Kagumba werkt en Theo woont. We liepen van ons beveiligde terrein af en werden gelijk met de realiteit geconfronteerd. Het fijne bed waar we in geslapen hebben, de wc die we zonder na te denken hebben doorgespoeld.. Hier liggen de mensen gewoon op straat.
De gehele weg naar de boerderij werd er naar ons geroepen. Ze riepen allemaal 'muzugu', waardoor er nog meer kinderen te voorschijn komen. Muzugu is blanke. Dit zullen we dus nog vaak horen.
Aangekomen bij de boerderij hebben we een rondleiding gekregen. Geiten, kippen, koeien en een ezel. Ze verkopen melk, eieren, (zelfgemaakte) kaas en kwark. Na de rondleiding zijn we naar de bondeko school geweest. Eerst een gesprek met de head teacher George. Hij vertelde wat hij van ons verwacht tot nu toe. Onder andere het verdelen van de klas in niveaugroepen. Het klinkt makkelijk, maar we kwamen er al snel achter dat het niet zo is. In de PP (de kleuters) zitten kinderen van 5 tot 7 jaar. Erg lastig, want de ontwikkeling van een vijf jarige is heel anders dan die van een zeven jarige. In P6 zit een jongen van 16, terwijl zijn klasgenoten 10 zijn.
We liepen alle klassen langs. Elke klas verwarmde ons met een gedrild welkom: 'welcome visitors. On our bondekoschool, we love learning and we love that you're helping us.'
Als je vraagt hoe het gaat, zeggen ze standaard: 'we are alle fine, thank you.'
Na het schoolbezoek gingen we boodschappen doen met Eva. Met het taxibusje naar Kampala. In zo'n bus passen ongeveer tien mensen, maar er gaan er met groot (on)gemak twintig in.
Eenmaal in Kampala gingen we eerst lunchen. Na de lunch gingen we boodschappen doen in een supermarkt met 'European prices'. Eva dacht dat we dat wel fijn zouden vinden, yeah right.. ;)
Op de terugweg besloot Eva dat we verder gingen op de boda boda (motor). Een motor met een bestuurder die als een ware stuntpiloot door het verkeerd heen rijdt. Je zit achterop zonder helm en het liefst met je benen aan 1 kant vanwege de rok.
Na ons avondmaal van aardappels, sperziebonen en rode paprika gingen we naar bed. Gezellig met onze geliefde huisdieren. Mieren, salamanders...
Vanmorgen schrokken we allebei tegelijk wakker. We hoorden gerommel in de gang en sloten die werden opengemaakt. Verschillende scenario's speelden zich af in ons hoofd. Waar kunnen we ons het beste verstoppen?! Zachtjes praten we tegen elkaar vanuit onze eigen slaapkamers en wachten in spanning af. Er was gelukkig niets aan de hand. Het huis is erg gehorig. Als de deur van de buren open gaat, lijkt het net als of ons huis aan het instorten is.
Na een heerlijke koude douche (de boiler stond niet lang genoeg aan), zaten we klaar om op Eva te wachten. Ze zou om 9 uur komen, maar in de Afrikaanse tijd is dat blijkbaar kwart over 10.
Eerst gingen we naar de boerderij. Kijken waar Kagumba werkt en Theo woont. We liepen van ons beveiligde terrein af en werden gelijk met de realiteit geconfronteerd. Het fijne bed waar we in geslapen hebben, de wc die we zonder na te denken hebben doorgespoeld.. Hier liggen de mensen gewoon op straat.
De gehele weg naar de boerderij werd er naar ons geroepen. Ze riepen allemaal 'muzugu', waardoor er nog meer kinderen te voorschijn komen. Muzugu is blanke. Dit zullen we dus nog vaak horen.
Aangekomen bij de boerderij hebben we een rondleiding gekregen. Geiten, kippen, koeien en een ezel. Ze verkopen melk, eieren, (zelfgemaakte) kaas en kwark. Na de rondleiding zijn we naar de bondeko school geweest. Eerst een gesprek met de head teacher George. Hij vertelde wat hij van ons verwacht tot nu toe. Onder andere het verdelen van de klas in niveaugroepen. Het klinkt makkelijk, maar we kwamen er al snel achter dat het niet zo is. In de PP (de kleuters) zitten kinderen van 5 tot 7 jaar. Erg lastig, want de ontwikkeling van een vijf jarige is heel anders dan die van een zeven jarige. In P6 zit een jongen van 16, terwijl zijn klasgenoten 10 zijn.
We liepen alle klassen langs. Elke klas verwarmde ons met een gedrild welkom: 'welcome visitors. On our bondekoschool, we love learning and we love that you're helping us.'
Als je vraagt hoe het gaat, zeggen ze standaard: 'we are alle fine, thank you.'
Na het schoolbezoek gingen we boodschappen doen met Eva. Met het taxibusje naar Kampala. In zo'n bus passen ongeveer tien mensen, maar er gaan er met groot (on)gemak twintig in.
Eenmaal in Kampala gingen we eerst lunchen. Na de lunch gingen we boodschappen doen in een supermarkt met 'European prices'. Eva dacht dat we dat wel fijn zouden vinden, yeah right.. ;)
Op de terugweg besloot Eva dat we verder gingen op de boda boda (motor). Een motor met een bestuurder die als een ware stuntpiloot door het verkeerd heen rijdt. Je zit achterop zonder helm en het liefst met je benen aan 1 kant vanwege de rok.
Na ons avondmaal van aardappels, sperziebonen en rode paprika gingen we naar bed. Gezellig met onze geliefde huisdieren. Mieren, salamanders...
Foto's bij verslag (5)
Reacties (7)
17 september 2014 08:02 | Door: Marian Vos
Hoi Dianne en Sophie,
Jullie zijn echt in een hele andere werled terecht gekomen. Julllie huisje mag dan gehorig zijn, maar het is wel een echt huisje :). Dat verhaal van achter op de motor, zonder helm en met je benen aan één kant vind ik niet zo leuk :(. Doe voorzichtig hoor! Heel veel succes met het verdelen van de klas in niiveau groepen. Ik zie uit naar jullie volgende verhaal.
Groetjes, Marian
17 september 2014 08:34 | Door: Muttie (Tineke)
Hallo meiden,
Nou, wat hebben jullie in deze korte tijd al veel nieuwe ervaringen opgedaan! Het licht dat uitviel, mieren in het brood, een salamander op bezoek haha! Ik kan Dian al horen gillen :-)
Enne....achter op zo'n kamikaze motor vind ik maar niks hoor.... dan maar beter met het overvolle busje ;-)
Het zal wel een enorme indruk achterlaten om zoveel armoede te zien, je zou graag iedereen willen helpen, maar dat is helaas onmogelijk. Gelukkig hebben jullie heel veel kleding en spulletjes mee, zodat jullie in ieder geval een paar kindjes en mensen blij kunnen maken!
Nog heel veel plezier en succes!
xxx
17 september 2014 09:45 | Door: Danny Nagelhout
Hoi meiden,
Fijn om te lezen dat jullie goed zijn aangekomen en wat een mooi huisje hebben jullie.
Jullie zijn weer in een andere 'wereld' terecht gekomen hoop dat jullie er weer veel zullen leren. En de kinderen van jullie.
En maar niet meer achter op de motor,dat klinkt niet zo fijn.
Heel veel leerzame dagen gewenst en veel plezier.
Groetjes Danny& Peter
17 september 2014 16:55 | Door: Anita en Huub
Hoi meiden,
Leuk om dit verslag te lezen en te zien hoe het met jullie gaat. Het huisje ziet er leuk uit ( ik had een hutje verwacht) al heeft het z'n mankementen. Heel veel succes met de kinderen en ik hoop dat jullie ze blij kunnen maken met al de meegenomen spulletjes. Heel veel plezier en ik kijk uit naar jullie volgende verslag.
Lieve groetjes Huub en mam
xxxxxxxxxxx
17 september 2014 20:29 | Door: Philip
Hoi dames,
Wat leuk om jullie avonturen te kunnen lezen op waarbenjij. Zo kunnen wij het allemaal ook een beetje meemaken. Ondanks dat jullie nog maar net 2 dagen in Oeganda zijn, hebben jullie toch al een hoop gedaan en meegemaakt. Wat zullen jullie straks een leuke verhalen te vertellen hebben en wat een interessante ervaringen doen jullie op! Maak vooral ook veel foto's, dat is leuk voor ons om te zien.
Nou, dat met die motor gaan we natuurlijk niet meer doen he. Afgesproken?
Ik had afgelopen 4 dagen geen internet. Maar goed, aan dat soort dingen zijn jullie binnenkort ook helemaal gewend. Geen water, geen electriciteit, wat diertjes in het voedsel en meer van dat soort dingen. Straks vind je het gewoon :-).
Ik hoop dat jullie een hele fijne tijd tegemoet gaan en heel veel te zien krijgen van Oeganda. Heel veel plezier en tot horens!
xxx
17 september 2014 20:48 | Door: Oma (Greet Jonker)
Hallo meiden, wat een hilarische toestanden daar, ben benieuwd wat jullie nog meer meemaken.
Het lijken toestanden van wat hier 100 jaar geleden normaal was.
Dus nog even wachten en het is daar net als hier, maar dat is natuurlijk niet zo spannend.
Kijk uit naar jullie verdere avonturen, sterkte en veel plezier.
xxxxxx
17 september 2014 22:58 | Door: Enya
Hoi girks! Leuk om op deze manier mee te kunnen genieten can jullie avonturen in Oeganda. jullie hebben in ieder geval een mooi huisje! Heel veel succes met het herverdelen van de klassen in niveaugroepen en alle andere oodrachten die jullie krijgen! Hopelijk hebben jullie inmiddels ook warm water om te douchen ipv alleen koud water. nou veel liefs! X Enya