Zondag 12 oktober

'All that I know, is that I know nothing.' Dit zijn de woorden waar Walter deze morgen mee begon. Om 6 uur zaten we aan de ontbijttafel. We kregen een omelet, toast en thee. We hebben absoluut niet mogen klagen over het eten de afgelopen dagen!
Om half 7 reden we richting Kyambura park voor de chimpansees. We werden opgewacht door een vrouwelijke gids met een enorm kapmes. We liepen gelijk de rimboe in. Overal bomen, struiken, planten en mos. We moesten over slootjes heen springen en bergen op en af lopen. Onze gids vertelde van alles over de planten en vruchten die gegeten worden door de apen. Walter was ook mee, maar hij kon zijn aandacht er iets minder goed bij houden. Hij vond het leuker om met stokken tegen ons te prikken, te balanceren met vruchten of raar te gaan lopen. Hij houdt ook totaal niet van apen, dus dat verklaard zijn gedrag wel ;)
Onze gids werd gebeld met de mededeling dat haar collega chimpansees gespot had. We moesten nog een enorm stuk doorlopen, maar uiteindelijk konden we de chimpansees hoog in de boom zien. Elke chimpansee heeft een naam, en wij zagen vooral Victor.
Ineens waren we Walter kwijt. We keken om ons heen en liepen iets verder terug, en toen zagen we hem liggen. Hij lag op een boomstam de slapen met een vlinder op zijn buik. Zie de foto ;)
Na deze ochtend gingen we verder naar Queen Elisabeth national park. Onderweg aten we weer in een hele luxueuze lodge waar we ook graag hadden willen slapen. Het uitzicht is hier elke dag, op elke plek, weer prachtig.
In het national park hadden we enorm geluk. Een olifant ging oversteken, dus we hoefde alleen maar te wachten. Langzaam verkende de olifant de omgeving en liep de straat over. Wat een groot beest, en dat in het wild. Ongelooflijk!
We reden door het park en zagen nog meer dieren. We zijn nog even uit de auto geweest, maar toen de buffels ons aan bleven staren zijn we gelijk weer terug gegaan. Zulke helden zijn we dan ook weer niet ;)
Aan het eind van de middag, passeerde wij het punt van de evenaar. Hier hebben we wat foto's genomen en zijn toen weer weg gegaan. Toen we aan het rijden waren, was Dianne ineens haar telefoon kwijt. Walter is toen heel hard terug gereden, en het bleek dat de telefoon nog op de evenaar lag. Gelukkig hebben we hem nog wel gevonden.
Walter moest wachten op de auto voor de terugreis. Hij had geregeld dat wij in de tussentijd konden douchen in het hotel waar we vannacht ook in geslapen hadden. Fijn, die douches waren gelukkig heel goed daar (not) ;) We zijn toch wel gegaan en het was wachten op de auto. Toen de auto er was, bleek dat ze weer niet het goede onderdeel er in hadden gezet. Ze hadden zelf een oplossing verzonnen, maar Walter wilde her risico niet lopen. We zijn toen met dezelfde auto als vanmorgen verder gereden naar huis.
Walter wilde ons nog graag de zebra's laten zien, dat was ongeveer 1,5 uur rijden. We vertrokken om half 7, maar om 10 uur waren we pas bij de plek aangekomen. Tijd inschatten blijft lastig ;) Gelukkig zagen we wel zebra's, we konden er alleen vanwege het donker geen foto's van maken.
Eigenlijk zouden we om 8 uur thuis zijn, maar dit werd 2 uur 's nachts. Het programma liep wel heel erg uit. Morgen moeten we weer om 9 uur op school zijn, dus dat gaat een zware dag worden. De laatste week is ook aangebroken, helaas..