Zaterdag 18 oktober

De zon schijnt, we gaan naar het strand!! Gepropt in een taxibusje zijn we op weg naar Entebbe. Walter is mee, als onze gids. ;)
De rit naar Entebbe is best lang. We zitten ongeveer een uurtje in de taxibus en we moeten een keer overstappen.
Toen we uitgestapt waren, zagen we tot ons grote genoegen de KFC weer. We hebben toen daar onze kipburger gegeten, Walter natuurlijk een vegetarische burger, en we zijn toen doorgelopen naar het strand.
Walter kende wel een aantal strandjes, maar dit was niet helemaal wat wij bedoelden. Meestal stond het vol met bomen, of er was maar 2 meter strand. Uiteindelijk had Walter iets gevonden wat wij wel leuk zouden kunnen vinden. Het was een typisch muzungustrandje. Hangmatten, klapstoeltjes, barretjes en heel veel personeel.. Aangezien we geen zin hadden om nog verder door te lopen, zijn we toch hier gaan zitten. Uiteindelijk helemaal geen verkeerde keus!
We hebben gezwommen, cocktails gedronken en in de hangmat gelegen. Kortom, een echt relaxt dagje weg.
Rond 6 uur gingen we weer met de taxibus richting Kampala. We kwamen rond 7 uur aan op de ‘old taxiplace’ (onze favoriet..), en moesten toen naar het restaurant lopen. Het is hier altijd mega druk en volgens Walter de gevaarlijkste plek van Kampala. Met onze tassen vastgeklemd gaan we door de wirwar van mensen. We worden nageroepen en soms vastgepakt. Dit blijft een rare gewaarwording..
Bij het restaurant aangekomen ging Walter meteen weg om de auto op te halen. Wij aten een pizza en Walter zou met twintig minuten weer voor de deur staan. De twintig minuten werden al snel een uur en wij werden een beetje ongeduldig. We zouden vanavond met Kagumba gaan stappen, maar we moesten ook de koffers nog inpakken.
Onze telefoons waren bijna leeg en we kregen Walter niet te pakken. Daar stonden we dan, voor het restaurant met onze strandspullen. Na een uur en een kwartier kregen we Walter aan de telefoon en hij zei dat hij in de file stond. Toen duurde het nog een kwartiertje, en toen kwam hij eindelijk aan en bracht hij ons naar huis.
Eenmaal thuis waren we echt moe. We besloten een half uurtje te gaan slapen, voordat we ons klaar gingen maken voor de stapavond. Dianne had de wekker gezet, want Sophie’s telefoon had het begeven. We zouden van kwart voor 10 tot kwart over 10 slapen. Helaas liep dit iets anders..

Het is donker, we liggen op bed met onze jurk nog aan.. O, ja.. We gingen even slapen. Onbewust keken we op de klok en schrokken ons kapot. HET IS HALF 3 ’S NACHTS! Totaal in shock bellen we Kagumba, want hij zal wel ongerust zijn nu wij niet in de club te vinden zijn!
We voelen ons zo schuldig nu.. Onze laatste avond is weggegooid, maar we hebben Kagumba ook nog eens laten wachten midden in de nacht!
We moeten onze koffers nog inpakken, dus hier gingen we maar direct mee aan de slag. Om 3 uur ’s nachts zaten we op de grond onze souvenirs in te pakken in kranten en onze kleding in de koffers te doen. We hebben toen ook de drankvoorraad maar soldaat gemaakt. Alles moest immers op!
Rond 6 uur gingen we weer terug naar bed, want Kagumba zou er om 10 uur zijn. Welterusten, voor eventjes..