Zondag 19 oktober

De laatste dag is aangebroken.. Met een naar gevoel maken we ons ontbijt. We moeten straks afscheid nemen van iets waar we zo erg aan gehecht zijn geraakt. Het voelt eigenlijk als thuis hier.
Kagumba was op tijd vandaag en zei dat we nu gelijk stonden aan het aantal uur te laat komen, gelukkig was hij niet boos! We gaven hem een kaart en een cadeautje. Toen hij de kaart begon te lezen, stonden de tranen in zijn ogen. We keken er maar niet naar, anders zouden wij ook mee gaan huilen! Het liet wel duidelijk zien dat we een super goede band met hem hebben opgebouwd in de afgelopen tijd.
We gingen eerst naar het weeshuis. We hadden de tas met kleding en de tas met knuffels al in de auto gezet. Toen we daar aankwamen, zagen we de glijbaan al staan op het grasveldje. Geweldig!
Eenmaal binnen gingen alle kinderen op de grond zitten. Ze wilde ons allemaal bedanken en voor ons knielen. Knielen is hier een vorm van respect, al kunnen wij daar nog slecht aan wennen.
Toen iedereen zat, zijn we alle spullen gaan uitdelen. Elk kind kreeg iets nieuws en een knuffel. Ze waren allemaal hartstikke blij en trokken de nieuwe kleding gelijk aan. We zijn toen ook nog even met zijn allen van de glijbaan af geweest en toen zijn we weer terug naar huis gegaan. Nu moesten we alles in de auto stoppen. De vier koffers, handbagage, spullen van de farm, cadeautjes.. Alles ging er in, ‘everything will fit’. ;)
We kwamen op de farm aan en gaven de laatste spullen aan Theo. We hebben hem bedankt voor alles en we vertelde hem dat we dit echt een onvergetelijke ervaring vonden! Hij vertelde dat we zeker nog een keer mochten terugkomen.
Iedereen zwaaide ons uit en we zijn toen naar het winkeltje gegaan waar we altijd ons drinken kochten als we uit school kwamen. We hadden een cadeautje voor haar en voor haar baby. Ze was intens gelukkig en gaf ons wel drie omhelzingen en een kus op onze handen. Toen was het echt tijd om te gaan. We reden Kayunga uit, ons ‘thuis’ voor wel vijf weken..
Kagumba wilde graag met ons naar de dierentuin, dus dat hebben we vandaag ook gedaan. Er liepen apen rond in het park, dus voor Dianne was er fotomateriaal genoeg ;) We hebben enorm gelachen en echt genoten van onze laatste dag. Kagumba nam ons mee naar een restaurant in Entebbe, en dit was echt een geweldig succes! We kregen een voorafje en een hoofdgerecht. Zo lux hadden we in geen weken meer gegeten, en het was ook nog eens hartstikke lekker!
Het moment is daar.. Kagumba moet ons naar het vliegveld brengen. We rijden met onze koffers naar de vertrekhal. We geven Kagumba nog een laatste omhelzing en dat was het dan. Hij bleef wachten tot we door de douane heen waren. Dianne werd gelijk aangehouden bij de eerste controle, dus het begon al goed. Er werden allerlei vragen aan haar gesteld en haar tas werd doorzocht. Gelukkig konden ze niets vinden (we hadden ook niets te verbergen) en mochten we verder gaan. We zwaaiden nog even en toen moesten we doorlopen.

Daar zitten we dan.. Naast elkaar in het vliegtuig, terwijl we eigenlijk nog helemaal niet terug willen. We maken samen al plannen om terug te gaan. Daarom hebben we tegen iedereen gezegd: ‘There is nothing harder than saying 'goodbye', so i'll say 'see you later!''
Nu nog iets meer dan 8 uur vliegen, en we staan weer op Nederlandse bodem. Tot snel!