Donderdag 2 oktober
Blijf op de hoogte en volg Dianne en Sophie
02 Oktober 2014 | Oeganda, Kayunga
Vandaag zijn we een dagje thuis. Niet om te relaxen, maar om aan de slag te gaan met ons schoolwerk. Nieuwe opdrachten maken voor de RT lessen, opdrachten van art vertalen voor Moses, opdrachten van de pabo maken, etc. Tussendoor heeft Sophie nog even de kleding gewassen in het teiltje.
Rond half 2 gingen we naar Theo om de kamer met de schoenendozen verder af te maken. Alle kleding naar het weeshuis, alle krijtjes naar Moses, tandpasta naar PP, zeep naar de werkers op de boerderij, etc. Ook waren er twee dozen om cadeautjes voor de onderbouw en bovenbouw in te stoppen. Dit is voor het eind van het jaar.
Om 5 uur gingen we weer naar huis. Dianne ging op de markt nog even currypoeder te kopen voor de witte kool, terwijl Sophie alvast aan het eten begon.
Dianne was nog maar net de deur uit, of het begon te regenen. Ze schuilde even bij een winkeltje en werd weer hartelijk ontvangen met onverstaanbare verhalen in het Afrikaans. Sophie moest als een speer alle kleding van de waslijn halen.
Eindelijk eten we eens op tijd, namelijk 6 uur! We moesten wel, want Kagumba kwam ook rond die tijd om ons op te halen.
Het weeshuis ligt niet ver bij ons vandaan, ongeveer 5 minuten rijden met de auto. In het weeshuis wonen 14 kinderen, variërend van baby tot tiener. Zes van deze kinderen zitten ook op de bondekoschool. Op het erf is een grasveld en er staat zelfs een koe. Toen we aankwamen waren er kinderen buiten die afwachtend naar ons kijken.
Kagumba heeft het weeshuis zelf gebouwd. Zijn moeder is het hoofd van het weeshuis en zorgt voor alle kinderen. Het ziet er binnen huiselijk uit. Banken, een eettafel, decoratie aan de muur en stapelbedden voor de kinderen. We kregen een rondleiding en we hoorden verhalen over de kinderen. De kinderen zaten zelf in het midden op de grond naar ons te kijken. Ouders die verongelukt zijn op een boda boda, vaders die weggelopen zijn en moeders die hun kinderen verstoten. Als je dan het verhaal van elk kind hoort en tegelijkertijd het gezicht erbij ziet, maakt je even stil. Je beseft dan echt dat we geluk hebben dat wij in Nederland zijn geboren, een huis hebben, een opleiding kunnen doen en elke dag te eten hebben.
We liepen naar buiten met aan elke hand een kind. Er was een grasveldje waar de kinderen vaak op spelen. We keken elkaar aan en we wisten genoeg, hier moet die glijbaan komen die we hebben gezien!
Eenmaal thuis moesten we deze ervaring toch even laten bezinken. Kaarsjes aan, muziek op en nog even napraten. We hebben zelfs het licht even uitgedaan, want we zijn het niet meer gewend om zo lang stroom te hebben. ;)
Rond half 2 gingen we naar Theo om de kamer met de schoenendozen verder af te maken. Alle kleding naar het weeshuis, alle krijtjes naar Moses, tandpasta naar PP, zeep naar de werkers op de boerderij, etc. Ook waren er twee dozen om cadeautjes voor de onderbouw en bovenbouw in te stoppen. Dit is voor het eind van het jaar.
Om 5 uur gingen we weer naar huis. Dianne ging op de markt nog even currypoeder te kopen voor de witte kool, terwijl Sophie alvast aan het eten begon.
Dianne was nog maar net de deur uit, of het begon te regenen. Ze schuilde even bij een winkeltje en werd weer hartelijk ontvangen met onverstaanbare verhalen in het Afrikaans. Sophie moest als een speer alle kleding van de waslijn halen.
Eindelijk eten we eens op tijd, namelijk 6 uur! We moesten wel, want Kagumba kwam ook rond die tijd om ons op te halen.
Het weeshuis ligt niet ver bij ons vandaan, ongeveer 5 minuten rijden met de auto. In het weeshuis wonen 14 kinderen, variërend van baby tot tiener. Zes van deze kinderen zitten ook op de bondekoschool. Op het erf is een grasveld en er staat zelfs een koe. Toen we aankwamen waren er kinderen buiten die afwachtend naar ons kijken.
Kagumba heeft het weeshuis zelf gebouwd. Zijn moeder is het hoofd van het weeshuis en zorgt voor alle kinderen. Het ziet er binnen huiselijk uit. Banken, een eettafel, decoratie aan de muur en stapelbedden voor de kinderen. We kregen een rondleiding en we hoorden verhalen over de kinderen. De kinderen zaten zelf in het midden op de grond naar ons te kijken. Ouders die verongelukt zijn op een boda boda, vaders die weggelopen zijn en moeders die hun kinderen verstoten. Als je dan het verhaal van elk kind hoort en tegelijkertijd het gezicht erbij ziet, maakt je even stil. Je beseft dan echt dat we geluk hebben dat wij in Nederland zijn geboren, een huis hebben, een opleiding kunnen doen en elke dag te eten hebben.
We liepen naar buiten met aan elke hand een kind. Er was een grasveldje waar de kinderen vaak op spelen. We keken elkaar aan en we wisten genoeg, hier moet die glijbaan komen die we hebben gezien!
Eenmaal thuis moesten we deze ervaring toch even laten bezinken. Kaarsjes aan, muziek op en nog even napraten. We hebben zelfs het licht even uitgedaan, want we zijn het niet meer gewend om zo lang stroom te hebben. ;)
-
06 Oktober 2014 - 15:38
Tineke:
Hoi hoi,
Wat een mooi stukje hebben jullie weer geschreven. Een bijzondere ervaring lijkt me zo'n weeshuis met al die kindjes en hun eigen verhaal. Wat een prachtig gebaar van jullie om een glijbaan voor hen te kopen! Geweldig hoor, wat jullie allemaal kunnen doen daar!
Om straks die lachende gezichtjes te zien als de glijbaan er staat..... prachtig!
Ken jullie het programma kanjers van goud? Nou, dat zijn jullie!
Lieve groetjes, mama Tineke -
06 Oktober 2014 - 15:44
Enya:
Wat zullen die kindjes blij zijn met de mooie glijbaan die jullie voor ze hebben kunnen kopen! Lijkt me best wel even zwaar om al die verhalen te horen van de kinderen. Nou meiden de tijd vliegt en zo te lezen hebben jullie al veel leuke en mooie dingen gedaan. Geniet ervan en een dikke kus uit bloedheet Qatar! XXX Franck & Enya -
06 Oktober 2014 - 18:57
Greet Jonker:
Hoi meiden,
Ja ik kan me voorstellen dat je even stil wordt als je de verhalen van deze kinderen hoort, wat voor toekomst hebben ze ? In ieder geval wordt er nu goed voor ze gezorgd, dat is mooi.
En ze ziin natuurlijk blij met jullie, een beetje aandacht en liefde.
Groetjes en liefs, oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
