Maandag 6 oktober
Blijf op de hoogte en volg Dianne en Sophie
06 Oktober 2014 | Oeganda, Kayunga
Vandaag beginnen we aan onze vierde week. Een kort weekje, omdat we donderdag op safari gaan. Het is vandaag de eerste dag van Annemieke op de bondekoschool. Ze heeft samen bij ons bij de RT lessen gezeten (de extra lessen) en heeft ons veel tips gegeven waar we daadwerkelijk ook wat mee kunnen. We hebben ook met George een gesprek gehad over de voortgang van de RT lessen en de tablets die Theo wil introduceren op school.
In de middag zijn we even naar huis gegaan om te lunchen. We worden altijd vriendelijk onthaald door de buurtkinderen. Al trommelend, stampvoetend en klappend komen ze naar ons toelopen en roepen 'MU-ZUN-GU'.
Na een middag op school gewerkt te hebben, zijn we om 5 uur met Moses naar Emma gegaan. Emma is de kunstenaar die afgelopen vrijdag op school was. Hij is een vriend van Moses en wilde graag dat we langskwamen.
Eerst moesten we in de taxibus richting Kampala. Dit is een busje waar je altijd met heel veel mensen tegen elkaar aan gepropt zit, niet echt onze favoriet. Er zijn 3 rijen bankjes, waar soms wel 17 mensen in zitten. Er rijden heel veel van dit soort busjes, en er staat nergens aangegeven waar ze heen gaan. Ze hebben geen haltes, maar stoppen als ze weer nieuwe klanten moeten regelen.
We reden net Kayunga uit, toen de weg geblokkeerd werd door een verkeersagent. We keken door de voorruit en zagen wat liggen. We konden niet goed inschatten wat het was, totdat we een hand zagen liggen. Midden op de weg lag een dode man, verongelukt met de boda boda. Ongemakkelijk kijken we om ons heen in de taxibus. Een paar geschokte vrouwen, maar de mannen gaven geen kick. Moses was toch wel in shock en beweerde dat hij dit ook nog nooit gezien had.
In plaats van de man af te dekken of er iets voor te zetten, werd al het verkeer er langs geleid. Dit zou in Nederland toch wel anders zijn gegaan..
Net voor Kampala gingen we uit het busje. Moses gaf ons nog de keuze om met een boda te gaan, maar wij vonden lopen toch wat fijner.
Emma woont in een huis met twee verdiepingen. Dat is best bijzonder en hebben we eigenlijk nog niet eerder gezien hier. Zijn hele huis hangt vol met schilderijen. Wij mochten eerst wat rondkijken, en vervolgens wilde hij graag weten welke schilderijen wij het mooiste vonden. We waren eigenlijk niet van plan om iets te kopen, maar toen we zijn schilderijen zagen waren we eigenlijk al verkocht.
We hebben allebei twee schilderijen en liet nog even in het echt zien hoe hij een aap kon schilderen op bark cloth. Heel knap!
We gingen pas laat weer weg, ongeveer rond half 8. Om 10 uur waren we pas terug vanwege de drukte. We hebben toen nog snel een ei met een hotdog gegeten en toen zijn we naar bed gegaan, energie opdoen voor de volgende dag.
In de middag zijn we even naar huis gegaan om te lunchen. We worden altijd vriendelijk onthaald door de buurtkinderen. Al trommelend, stampvoetend en klappend komen ze naar ons toelopen en roepen 'MU-ZUN-GU'.
Na een middag op school gewerkt te hebben, zijn we om 5 uur met Moses naar Emma gegaan. Emma is de kunstenaar die afgelopen vrijdag op school was. Hij is een vriend van Moses en wilde graag dat we langskwamen.
Eerst moesten we in de taxibus richting Kampala. Dit is een busje waar je altijd met heel veel mensen tegen elkaar aan gepropt zit, niet echt onze favoriet. Er zijn 3 rijen bankjes, waar soms wel 17 mensen in zitten. Er rijden heel veel van dit soort busjes, en er staat nergens aangegeven waar ze heen gaan. Ze hebben geen haltes, maar stoppen als ze weer nieuwe klanten moeten regelen.
We reden net Kayunga uit, toen de weg geblokkeerd werd door een verkeersagent. We keken door de voorruit en zagen wat liggen. We konden niet goed inschatten wat het was, totdat we een hand zagen liggen. Midden op de weg lag een dode man, verongelukt met de boda boda. Ongemakkelijk kijken we om ons heen in de taxibus. Een paar geschokte vrouwen, maar de mannen gaven geen kick. Moses was toch wel in shock en beweerde dat hij dit ook nog nooit gezien had.
In plaats van de man af te dekken of er iets voor te zetten, werd al het verkeer er langs geleid. Dit zou in Nederland toch wel anders zijn gegaan..
Net voor Kampala gingen we uit het busje. Moses gaf ons nog de keuze om met een boda te gaan, maar wij vonden lopen toch wat fijner.
Emma woont in een huis met twee verdiepingen. Dat is best bijzonder en hebben we eigenlijk nog niet eerder gezien hier. Zijn hele huis hangt vol met schilderijen. Wij mochten eerst wat rondkijken, en vervolgens wilde hij graag weten welke schilderijen wij het mooiste vonden. We waren eigenlijk niet van plan om iets te kopen, maar toen we zijn schilderijen zagen waren we eigenlijk al verkocht.
We hebben allebei twee schilderijen en liet nog even in het echt zien hoe hij een aap kon schilderen op bark cloth. Heel knap!
We gingen pas laat weer weg, ongeveer rond half 8. Om 10 uur waren we pas terug vanwege de drukte. We hebben toen nog snel een ei met een hotdog gegeten en toen zijn we naar bed gegaan, energie opdoen voor de volgende dag.
-
13 Oktober 2014 - 16:05
Opanic:
Hallo dames, jullie maken in de laatste vijf weken meer mee dan anderen in hun hele leven. Kan me voorstellen dat het opgepropt zitten in zo'n busje niet bepaald het meest luxueuze vervoer is dat je je kunt denken maar het lijkt me toch nog comfortabeler dan achter op de boda. Als je dan bovendien gezien hebt wat jullie daar op de weg zagen liggen dan kun je de boda beter maar mijden.
Al met al is her verkeer dus nog al een heikel iets. Hebben jullie geen nare gevolgen ondervonden van de crèche met het busje tijdens de safari ?
Ik ben wel benieuwd naar het schilderwerk dat jullie gekocht hebben. Zal Emma wel blij mee geweest zijn dat jullie hem hebben bezocht.
Nog een prettige week.
Opanic -
13 Oktober 2014 - 17:33
Philip:
Hoi dames,
Tsjonge, wat gaat de tijd snel. Nog eventjes en dan zitten jullie alweer in het vliegtuig naar huis! Einde van het avontuur. Geniet maar lekker van de nog resterende tijd.
Fijn dat het allemaal zo goed gaat op de school. Het zal wel leuk zijn om met zulke blije kinderen te mogen werken die ook nog eens wat willen leren ook.
Nou, de slaapkamer komt wel vol te hangen met schilderijen hoor. Volgens mij heb je nu 3 schilderijen. Ben benieuwd hoe ze eruit zien (fotootje!?!?!).
Veel plezier met de safari aanstaande donderdag. Ik hoop dat jullie een hoop moois te zien krijgen! (en laat de chauffeur maar lekker langzaam rijden).
Dikke kus en tot horens! -
13 Oktober 2014 - 18:48
Tineke:
Hallo meiden,
Haha, grappig om de voorgaande reacties te lezen, de ene reactie loopt al vooruit op de blog en de ander speelt het een beetje mee ;-)
Wij hebben natuurlijk al gehoord over de safari, maar dat verslag komt nog...
Maar wat hebben jullie al een hoop mensen leren kennen zeg! Ik vind de schilderijen van Emma (dacht dat het een vrouw was, maar is dus een man) erg mooi en kleurrijk! Een mooi aandenken!
Ah, wat leuk dat jullie zo vrolijk onthaald worden door de buurtkindjes, lief hoor!
En ja, die ervaring met de dode man op de weg is wel heftig, het is en blijft toch een heel ander land.
Enne....denk nog maar niet aan naar huis gaan hoor, nog even lekker genieten daar!
Ik kijk uit naar het volgende verslag.
Lieve groetjes, mama Tineke
-
13 Oktober 2014 - 22:48
Greet Jonker:
Hoi Meiden,
Ja ik moest ook even denken net als mama Tineke, het loopt een beetje door elkaar, maar nu ik het lees zijn jullie dus al op safari, waar ik ook al iets van gehoord heb.
Het verkeer lijkt me wel een drama daar, volgens mij moet je ogen van achteren van voren hebben, kijk a.u.b. uit.
En dan met zoveel mensen in zo'n busje, moet je hier niet proberen het is ook erg gevaarlijk.
Prachtig dat de kinderen zo gek op jullie zijn, jullie zullen ze nooit vergeten en zij jullie niet.
Veel plezier nog en tot horens,
Liefs Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
