Donderdag 9 oktober
Blijf op de hoogte en volg Dianne en Sophie
09 Oktober 2014 | Oeganda, Kayunga
Het was wel heel erg vroeg vanmorgen. Om 5 uur stonden we op, en zelfs Dianne had geen ochtendhumeur! Alle tassen verzamelen in de woonkamer, de afwas nog afwassen en het huis vegen en dan zijn we er klaar voor. Om vijf over zes stond Walter met zijn 4x4 auto voor ons hek. Een hoge auto, waar meer dan genoeg ruimte in is. Eerst Annemieke ophalen en dan voor de drukte gaan rijden. Het stuk naar Kampala hebben we binnen 20 minuten gereden, terwijl we erg normaal meer dan een uur over doen. We reden eerst naar het noorden, op weg naar Murchison falls. Rond half 11 stopte we voor een ontbijt. Het regende flink, dus de grond was erg modderig. Na een ontbijtje van ei, reden we weer verder. Onderweg zagen we een overstekende schildpad, waar Walter nog even voor stopte om ons foto's te laten maken.
Walter vertelde dat hij opgegroeid was als katholiek, daarna moslim werd en nu meer een aanhanger is van 'het geloven in jezelf en het komt zoals het komt'. Een apart figuur, maar je kan er wel erg mee lachen. Onderweg ging hij voor ons water halen, ananas en een hele tros bananen. We hadden meer dan 26 bananen in de auto liggen voor 3000 shilling, dat is ongeveer 80 cent. Walter eet heel veel bananen, en gooit vervolgens de schillen uit het raam. Sophie had hier nogal wat moeite mee, want ze gooit nooit afval op de grond. Na wat research bleek dat het 4 tot 6 weken duurt voordat de schillen verteert zijn, en Sophie had iets meer rust.
Aangekomen bij Murchison, zijn we eerst even bij het souvenirwinkeltje gaan kijken voordat we de slagboom door gingen. Walter regelt alles, en dat is toch wel erg fijn.
Na de slagboom hebben we zeker 1,5 uur door een eindeloos bospad gereden. Wat begon met vogels, eindigde met bavianen. Ze zaten erg dicht bij de auto, dus we konden mooie foto's maken. Bavianen zijn gevaarlijk en durven je auto binnen te komen. Gelukkig hadden we nog maar 20 bananen in de auto liggen, dat werkte erg kalmerend ;)
Na enige tijd kwamen we aan bij de lodge waar we zouden gaan slapen. We zagen tentjes, grote tenten en huisjes. Gelukkig sliepen we in een huisje, want als er 's nachts een wrattenzwijn voor de tent staat..
Toen we het huisje bekeken hadden, bestelde we lunch om mee te nemen en gingen we naar de boot. Walter bleef aan de kant om ons weer op te halen aan de andere kant van de berg. Hij gaf ons nog wel advies om beneden aan de linkerkant te gaan zitten, want dan zou je het meeste zien. Daar had hij ook gelijk in. We zagen heel veel nijlpaarden (zelfs eentje in actie), buffels, krokodillen, wrattenzwijnen, vogels en antilopen. Het is ongelooflijk om deze dieren in het wild te zien.
Na twee uur varen kwamen we bij de watervallen aan. Immens grote stromen van water zagen we in de verte. We mochten foto's maken, maar we kwamen niet dichtbij vanwege de stroming. We werden aan de kant afgezet en moesten toen gaan hiken. Steile paden omhoog, gladde paden en lianen. We kwamen steeds hoger, en het uitzicht werd steeds mooier. Uiteindelijk hadden we het overzicht over de twee watervallen en de rivier. Prachtig om te zien!
Toen we weer herenigd werden met Walter, gaf hij ons ananas en een flesje water. We gingen toen direct naar het huisje, al duurde dat nog wel meer dan een uur voordat we daar waren. Het park is zo verschrikkelijk groot, dat je er uren in kan rondrijden zonder op dezelfde plek te komen. De zon ging onder en er kwamen prachtige Afrikaanse kleuren te voorschijn.
In ons huisje konden we eerst gaan douchen voordat we aan het avondeten begonnen. Het water in het toilet was bruin, maar nu bleek er ook bruin water uit de douche te komen. Dianne was de eerste die er onder stond, dus ze was bijna geen muzungu meer ;)
Het eten was erg lekker! We konden daarna gelijk aanschuiven bij het kampvuur. Dit is wel echt het Afrikaanse safari gevoel. Later op de avond vond Walter het leuk om een nijlpaard te spotten. Die komen erg dicht bij het kamp, of zelfs in het kamp voor. We liepen achter hem aan, met wel enige angst. Geen idee hoe groot een nijlpaard is als je hem tegenkomt, wat nou als hij boos wordt.. Walter vond onze angst wel leuk en begon ons allerlei advies te geven. Als je wil ontsnappen moet je zorgen dat je niet de laatste bent, in bochten gaan rennen, etc.
Langs de weg, door de bosjes en in het gras. We moesten stil zijn en de zaklamp bleef uit. Walter hoorde wat, en toen hij de zaklamp erop scheen schrokken we ons kapot. Op nog geen 10 meter afstand stond een nijlpaard ons recht aan te kijken. Enigszins in shock keken we hem aan. We moesten niet bewegen, en het nijlpaard liep grazend door. Een ongelooflijke ervaring die we niet snel gaan vergeten!
Na een drankje bij het kampvuur zijn we naar bed gegaan. Morgen moeten we weer om 6 uur klaarstaan voor de game drive. Welterusten!
Walter vertelde dat hij opgegroeid was als katholiek, daarna moslim werd en nu meer een aanhanger is van 'het geloven in jezelf en het komt zoals het komt'. Een apart figuur, maar je kan er wel erg mee lachen. Onderweg ging hij voor ons water halen, ananas en een hele tros bananen. We hadden meer dan 26 bananen in de auto liggen voor 3000 shilling, dat is ongeveer 80 cent. Walter eet heel veel bananen, en gooit vervolgens de schillen uit het raam. Sophie had hier nogal wat moeite mee, want ze gooit nooit afval op de grond. Na wat research bleek dat het 4 tot 6 weken duurt voordat de schillen verteert zijn, en Sophie had iets meer rust.
Aangekomen bij Murchison, zijn we eerst even bij het souvenirwinkeltje gaan kijken voordat we de slagboom door gingen. Walter regelt alles, en dat is toch wel erg fijn.
Na de slagboom hebben we zeker 1,5 uur door een eindeloos bospad gereden. Wat begon met vogels, eindigde met bavianen. Ze zaten erg dicht bij de auto, dus we konden mooie foto's maken. Bavianen zijn gevaarlijk en durven je auto binnen te komen. Gelukkig hadden we nog maar 20 bananen in de auto liggen, dat werkte erg kalmerend ;)
Na enige tijd kwamen we aan bij de lodge waar we zouden gaan slapen. We zagen tentjes, grote tenten en huisjes. Gelukkig sliepen we in een huisje, want als er 's nachts een wrattenzwijn voor de tent staat..
Toen we het huisje bekeken hadden, bestelde we lunch om mee te nemen en gingen we naar de boot. Walter bleef aan de kant om ons weer op te halen aan de andere kant van de berg. Hij gaf ons nog wel advies om beneden aan de linkerkant te gaan zitten, want dan zou je het meeste zien. Daar had hij ook gelijk in. We zagen heel veel nijlpaarden (zelfs eentje in actie), buffels, krokodillen, wrattenzwijnen, vogels en antilopen. Het is ongelooflijk om deze dieren in het wild te zien.
Na twee uur varen kwamen we bij de watervallen aan. Immens grote stromen van water zagen we in de verte. We mochten foto's maken, maar we kwamen niet dichtbij vanwege de stroming. We werden aan de kant afgezet en moesten toen gaan hiken. Steile paden omhoog, gladde paden en lianen. We kwamen steeds hoger, en het uitzicht werd steeds mooier. Uiteindelijk hadden we het overzicht over de twee watervallen en de rivier. Prachtig om te zien!
Toen we weer herenigd werden met Walter, gaf hij ons ananas en een flesje water. We gingen toen direct naar het huisje, al duurde dat nog wel meer dan een uur voordat we daar waren. Het park is zo verschrikkelijk groot, dat je er uren in kan rondrijden zonder op dezelfde plek te komen. De zon ging onder en er kwamen prachtige Afrikaanse kleuren te voorschijn.
In ons huisje konden we eerst gaan douchen voordat we aan het avondeten begonnen. Het water in het toilet was bruin, maar nu bleek er ook bruin water uit de douche te komen. Dianne was de eerste die er onder stond, dus ze was bijna geen muzungu meer ;)
Het eten was erg lekker! We konden daarna gelijk aanschuiven bij het kampvuur. Dit is wel echt het Afrikaanse safari gevoel. Later op de avond vond Walter het leuk om een nijlpaard te spotten. Die komen erg dicht bij het kamp, of zelfs in het kamp voor. We liepen achter hem aan, met wel enige angst. Geen idee hoe groot een nijlpaard is als je hem tegenkomt, wat nou als hij boos wordt.. Walter vond onze angst wel leuk en begon ons allerlei advies te geven. Als je wil ontsnappen moet je zorgen dat je niet de laatste bent, in bochten gaan rennen, etc.
Langs de weg, door de bosjes en in het gras. We moesten stil zijn en de zaklamp bleef uit. Walter hoorde wat, en toen hij de zaklamp erop scheen schrokken we ons kapot. Op nog geen 10 meter afstand stond een nijlpaard ons recht aan te kijken. Enigszins in shock keken we hem aan. We moesten niet bewegen, en het nijlpaard liep grazend door. Een ongelooflijke ervaring die we niet snel gaan vergeten!
Na een drankje bij het kampvuur zijn we naar bed gegaan. Morgen moeten we weer om 6 uur klaarstaan voor de game drive. Welterusten!
-
14 Oktober 2014 - 15:59
Greet Jonker:
Hoi meiden,
Wat een verhaal zeg, dat is echt donker Afrika, jullie zijn wel heldinnen hoor om in het donker nijlpaarden te spotten, die kunnen heel hard lopen volgens mij.
Dit is echt safari hé, klimmen en klauteren, hadden jullie bergschoenen aan of hebben jullie alleen maar leuke kleren in de tas gestopt ? Je moet er natuurlijk wel leuk uitzien voor de apen, krokodillen enz..
En dan eten bij het kampvuur, hoe romantisch wil je het hebben, prachtig.
Als je wilt ontsnappen moet je zorgen dat je niet de laatste bent, dus je gaat eerst een portie bekvechten wie de laatste moet zijn en dan ............hoeft het niet meer, haha.
Die Walter had het wel begrepen, wat een figuur, 'geloven in jezelf en dan komt het vanzelf goed'wat een wijsheid.
Fijn dat de safari zo'n succes is, jullie hebben echt heel mooie dingen gezien.
Veel plezier nog en tot horens,
groetjes Oma -
14 Oktober 2014 - 16:53
Opanic:
Hallo dames,
Heb weer van jullie verhaal genoten. De foto's zijn ook weer de moeite waard.
Weer bedankt. Ik kijk uit naar de volgende berichten en foto's.
Opanic -
14 Oktober 2014 - 17:47
Tineke:
Hallo stoere meiden!
Wat een avontuur zeg en dan is dit nog maar dag 1!
Geweldig!! en wat een leuk verslag weer! Jullie worden als maar beter met schrijven, echt knap hoor!
Moest ook heel erg lachen om dat bruine water uit de douche en dat Dianne haast geen muzungu meer was haha!
Ik heb natuurlijk alle foto's van de safari op facebook een paar keer bekeken en wauw wat is het mooi allemaal!
Het allermooist vind ik jullie nachtelijke confrontatie met het nijlpaard! Wat een belevenis zeg! Om nooit meer te vergeten inderdaad.
Ik kan me zo goed voorstellen hoe het daar is, ik hou ook van Afrika, de sfeer daar is zo fantastisch, dat kun je met geen ander land vergelijken. Daarom vind ik het ook zo mooi wat ze zeggen..... 'You can leave Africa, but Africa never leaves you'...... dat klopt gewoon helemaal. Africa will never leave you and you will go back, I'm sure :-)
Liefs, Tineke -
15 Oktober 2014 - 00:48
Thea Schiefer:
Hallo DianneSophie. Weer van jullie belevenissen genoten. Ik kijk nu 's morgens of er iets nieuws van jullie wederwaardigheden is. De foto's erbij zijn ook zo mooi en maken het allemaal nog werkelijker. Dat is wel heel wat anders dan de diergaarde. Ik denk wel dat jullie een heel andere kijk op het leven zullen hebben door alles wat je beleeft. Kijk uit naar de volgende reportage. Liefs TT -
15 Oktober 2014 - 20:19
Anita:
Wat een waanzinnig verhaal, ik heb er weer enorm van genoten. Liefs xxxxx mam xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
